Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Przeprowadzenie reformy OFE wymaga harmonogramu uwzględniającego złożoność tego procesu, pisze Małgorzata Rusewicz, prezes Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych.
Wybór w ramach reformy OFE pozwala na rozszerzenie dziedziczenia i kontynuację dywersyfikacji ryzyka
związanego z finansowaniem życia na emeryturze, pisze Małgorzata Rusewicz, prezes Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych.
Zmniejszenie limitów inwestowania w polskie akcje, poprawa poziomu bezpieczeństwa procesu przejmowania zarządzania funduszami, a także umożliwienie zawierania umów oraz komunikowania się z klientem drogą elektroniczną to proste korekty projektu mogące przynieść znaczące korzyści członkom przekształcanych OFE. Na obecnym etapie legislacji łatwo jest je uwzględnić, a rząd zapowiedział możliwość wprowadzenia zmian.
Stworzenie systemu długoterminowych oszczędności w uzgodnieniu z partnerami społecznymi oraz uzyskanie uczestnictwa na poziomie 46% w grupie docelowej jest niepodważalnym sukcesem autorów rozwiązań, pracodawców i dostawców usług finansowych, szczególnie w kontekście deficytu zaufania i poziomu sprawności finansowej w polskim społeczeństwie.
Jedynie przekazanie Polakom 100% aktywów zgromadzonych w OFE może stanowić ważny krok w odbudowie zaufania do systemu emerytalnego oraz być transparentnym i wyrazistym sygnałem niepozostawiającym wątpliwości dotyczących intencji przekształcenia tych funduszy, uważa prezes Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych (IGTE) Małgorzata Rusewicz.
Strategia Rozwoju Rynku Kapitałowego zawiera wiele trafnych rozwiązań, jednak jej sukces mierzony poziomem rozwoju rynku kapitałowego będzie zależał od poprawy diagnozy, określenia priorytetów oraz przyjęcia rozwiązań w sprawie OFE.
Przepisy ustawy o PPK regulujące kwestie inwestycji wzbudzają szereg pytań. Dodatkowo opublikowany ostatnio projekt rozporządzenia w sprawie benchmarków budzi wątpliwości czy przyjęte w nim rozwiązania nie będą powodować, że zarządzający portfelem inwestycyjnym funduszy będą dążyć do upodobniania portfeli inwestycyjnych. Doprecyzowanie tych kwestii w dialogu regulatora z nadzorcą i rynkiem jest ważnym czynnikiem sukcesu wdrożenia nowego programu długoterminowego oszczędzania.
Jak powinniśmy działać, by kapitał lokowany w polskiej gospodarce był stabilny, a zrównoważony wzrost wartości przedsiębiorstw stawał się udziałem przyszłych polskich seniorów – pisze Małgorzata Rusewicz prezes Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych
Rozpoczęcie procesu legislacyjnego Pracowniczych Planów Kapitałowych jest początkiem planowanej reformy emerytalnej i znaczącym krokiem naprzód w budowie powszechnego systemu długoterminowych oszczędności emerytalnych w Polsce.
Przyjęty przez rząd dokument przeglądu emerytalnego jest krokiem w kierunku realizacji reformy kapitałowej części systemu emerytalnego. Wartością opracowanych przez resort rozwoju a planowanych przez rząd zmian jest ich kompleksowość i komplementarność. Łączne wprowadzenie w życie wszystkich elementów Planu Budowy Kapitału będzie dobrą odpowiedzią na stojące przed systemem emerytalnym wyzwania o charakterze gospodarczym i demograficznym.
Zaprezentowany przez premiera Morawieckiego plan zmian w II i III filarze obejmuje szerszą, społeczną i gospodarczą perspektywę systemu emerytalnego. Będzie on stanowił podstawę do dyskusji w ramach rozpoczynającego się przeglądu systemu emerytalnego.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego po tak długim okresie oczekiwania na rozstrzygnięcie niestety nie wpływa znacząco na pewność prawa i nie odbudowuje naruszonego zaufania do systemu emerytalnego. Zmiany o tak doniosłym charakterze – dotyczące umowy społecznej i długookresowych zobowiązań – powinny być wprowadzane w drodze pogłębionego dialogu ze wszystkimi interesariuszami systemu emerytalnego, zwłaszcza z ubezpieczonymi. Takiej formy konsultacji brakowało przed dokonaną w 2013 roku nowelizacją ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.